نخ نمایان سبک زندگی اسلامی
یادم هست که در دوران نوجوانی پدرم می گفت که پسرم،اسلام برای همه وجوه زندگی بشر برنامه دارد، حتی جزئی ترین وجه زندگی ما در دین تعریف و آدابی دارد که انسان مسلم باید به آن قائل و عامل باشد.
یادم هست که آداب طهارت گرفتن و دستشویی رفتن را به من می آموخت و می گفت که اگر توانستی با پای چپ وارد توالت شو وبا پای راست نیز خارج شود. وقتی از او می پرسیدم که چرا؟ می گفت زمانی که انسان در حال جان سپردن باشد و ایستاده باشد بر روی پای راست بدن او به زمین می افتد.اگر در موقع ورود به توالت باشی و با پای چپ وارد شوی و مرگ تو را ملاقات کند بر روی پای راست می افتی.یعنی بیرون از توالت.بعد می گفت مؤمن عزت دارد مرگ او نباید در توالت باشد.
شاید آن زمان می گفتم که چه؟
مگر چقدر از انسانها در این زمان از دنیا می روند؟
اصلا مگر چند بار در طول روز توالت می رویم که باید حواسمان را به آن معطوف کنیم؟
سالها گذشت و پاسخ آن را اینگونه یافتم
جزئی ترین رفتار انسان در دین مبین اسلام آدابی دارد که رعایت آن یک چیز را تداعی می کند و آنهم بندگی خداست.قرب به خداست. اگر تسبیح را نگاه کنیم یک نخ دارد که همه مهره ها در حول آن جمع اند. نخِ سبک زندگی ما خداست.اگر من در هنگام دستشویی رفتن نیز به یاد مرگ و ملاقات با آن باشم حتما از روز رستاخیز می ترسم و به فکر حساب و کتاب خودم می افتم.مرگ آگاهی باعث می شود که از یاد خدا غافل نشوم.تفاوت اساسی سبک زندگی اسلامی با سایر روشهای زندگی بشر ساخته یا بشرگرا در همین است که انسان در هر فعل و یا ترک فعل به یاد خدا و معاد است. بنابراین همه انسانها در جامع اسلامی خداگرا ، دائم ذکر می شوند.دائم ذکر بود فقط لفظ ذکر نیست.بلکه یک رفتار در بطن خود می تواند ذکر و یاد خدا باشد.
